Aan boord

Het scheepsvolk kwam in kleine bootjes aan bij het schip en werden ontvangen door de bootsman (hun baas). 

Aan boord van het schip kregen de bemannigsleden eten van een scheepskok. Het was handig om hem te vriend te houden, want die zou je nog wel eens nodig kunnen hebben tijdens de reis.

De bemanningsleden sliepen onder het dek (het ruim), het stonk er heel erg en het plafond was heel laag waardoor je constant moest bukken.

Het was geen pretje op zo'n schip. Er waren stormen, scheepsrampen, ziekten en tekort aan voedsel. De meeste bemanningsleden gingen dan ook niet voor hun lol mee. Mee gaan met de VOC was vaak hun laatste hoop, omdat ze arm waren of schulden hadden.

De bemaningsleden hadden veel taken op het schip, bijvoorbeeld het schip schrobben. Dit was geen leuk werk want het schip was behoorlijk groot.

Na een tijdje raakt het voedsel op, op het schip. Alle kippen, vakens en geiten zijn al geslacht en het water is niet meer te drinken, want er zitten allemaal wormen in. Steeds meer bemanningsleden worden ziek, de chirurgijn heeft het er druk mee. Er treed vaak scheurbuik op aan boord. Bij die ziekte vallen je tanden uit je mond, je word heel erg benouwd. Scheerbuik is heel makkelijk te genezen: Je moest vers fruit en voedsel gaan eten. Maar dan was nou juist het problem: het voedsel was op.

Het was dus van levensbelang dat de schepen onderweg een tussenstop maakten bij een haven. Daarom richten ze bij de Kaap een VOC-verversingsstation op: 'Kaap de Goede Hoop'. Maar helaas haalde niet iedereen dat.

Kaap de Goede Hoop was een complete Nederlandse nederzetting, met een ford een paar pakhuizen, een ziekenhuis, een waterreservoir en Eigen moestuinen voor groente en fruit. Een verblijf van een paar weken daar, maakten de mannen weer fit. Vers voedsel en water kwam aan boord. De reis kon met goede hoop konden voortgezet.